Galibi

Hallo mensen,

Goed weekend gehad? Naar het strand geweest? Terrasje gepakt? Of zoals sommige mensen lekker naar Zeeland, Schotland of de Dominicaanse Republiek (ik heb toch echt gezwaaid ;-) )?

Paul en ik hebben een prima weekend gehad. Vrijdag avond hebben we een rustig avondje thuis gehad. Had ik al verteld, dat er in Suriname geen enkele bioscoop te vinden is? Het voordeel daarvan is, dat alle nieuwe films al heel snel op TV komen. Zo hebben we vrijdag "X-men: the Last Stand" gezien. Groot nadeel: TV gaat via de ether, dus de ontvangst is niet altijd even lekker.

Zaterdagochtend stonden we zo tegen 6:30 op (het lijkt wel een doordeweekse dag). Na rustig te hebben gedouchd, aangekleed, ontbeten, enz. werden we om 8:00 opgehaald en naar de Residence Inn gereden, waar de andere twee deelnemers van de trip en de bus op ons stonden te wachten. Na kennis gemaakt te hebben met onze gids (een Surinaamer van rond de 30) en mede-reizigers (een Nederlands stel van tegen de 50) vertrokken we. We reden over de brug naar Commewijne richting het oosten.

Na een rit van ruim een uur, zijn we aan de overkant van de Commewijnerivier gestopt voor koffie en broodjes. Dit was een goede inleiding op wat ons op culinair gebied te wachten stond, want de broodjes (met ei of kip) waren erg lekker en als er iets is wat we de rest van het weekend veel gedaan hebben dan is het wel eten. Langs de kant van de weg stond een grote kooi, met daarin een Anaconda (hele grote wurgslang). We zijn natuurlijk meteen foto's gaan maken. Toen we om ons heen keken bleek dat er veel meer dieren te vinden waren. Een doodskopaapje, een wild varken, eenden en een Papegaai. Wat ons ook opviel was de enorme stilte daar in de middle of nowhere (edit - ik zou een filmpje op de "bekende" (zo niet, lees onderaan) site posten, maar op 7 megapixel is het te groot geworden en wordt jammergenoeg niet geaccepteerd. Die blijf ik jullie dus nog schuldig).

We vervolgden onze weg. Omdat het in Suriname altijd warm is en er aan regen geen gebrek is, is het een enorm vruchtbaar land. Dat is meteen te merken zodra je de stad verlaat. De bossen zien er precies uit zoals je je een tropisch regenwoud zou voorstellen. Groen, dicht, donker en heel ontoegangkelijk. Prachtig dus. Opeens realiseer je je hoe gemaakt de bossen in Nederland er vaak uitzien.

De weg, werd langzaam slechter, maar over het algemeen trok de chauffeur zich daar weinig van aan. Vrolijk stuiterden we met 100 kilometer per uur richting oosten. Soms, als er spontaan een grote modderpoel op de weg lag, of als het astfalt gedeeltelijk of helemaal was weggeslagen, manouvreerde de chauffeur zich daar rustig doorheen, om daarna weer onverstoort op te trekken naar 100.

Onderweg zijn we even door een stadje (nou ja, stadje, dorp is een beter woord) dat in 1916 was opgericht voor de arbeiders van de bauxietmijn. Het werd onderhouden door Suralco (Surinam Alluminium Company) en dat was te merken ook. Hier en daar kon het wel een likje verf gebruiken, maar in vergelijking met het centrum van Paramaribo zag het er verrassend goed uit.

Om ongeveer 13:00 kwamen we aan in Albina (en, nee meneer F.E. de Meijer, dat heeft niets te maken met vrouwlijke albino's), waar we op de boot stapten om naar Galibi te varen. Het was tot dan toe de hele dag grijs en nat geweest, maar toen we in Albina aan kwamen scheen de zon. Geweldig, met prachtig weer in een boot over de Marowijne rivier scheuren! Aan het mooie weer kwam echter snel een eind, toen we een regenbui invoeren, maar gelukkig hadden we een zeil, waarmee we de hele boot konden bedekken.

De boottocht duurde ruim een uur.
Galabi bestaat uit twee inheemse dorpen (zoals ik al verteld had, ze willen geen indianen genoemd worden) die zich aan de Marowijne rivier bevinden. De dorpen liggen ongeveer een halve kilometer van de plek waar de Marowijne in zee uitmondt.

Onze slaapplaats was een kamer in een motel achtig gebouw aan het strand :-D
Nadat we hadden gelunched (ERG GOED gelunched), waren we vrij om te doen wat we wilden tot we om 17:30 naar de schildpadden gingen. Beetje in de hangmat hangen, beetje zwemmen, wandelingetje maken...
Alleen het blauwe water (rivieren in Suriname zijn heel modderig) ontbrak nog aan het bounty-gevoel.

Na een boottochtje van een half uur stonden we rond 18:15 op het strand van Frans Guiana, wat aan de overkant van de rivier ligt. Daar was een schildpad net klaar met het leggen van haar eieren en druk bezig deze te bedekken. Deze leatherbacks zijn echt enorm. Ik wist niet dat ze zo groot kunnen worden. Ik zou een heleboel kunnen gaan beschrijven, maar ik zou zeggen check de foto's

Toen ze klaar was ploegde de schildpad in de schemering terug naar zee. Toen het donker geworden was verdween het laatste zichtbare stukje schild onder water.

De volgende dag hebben we een wandeling door de twee dorpen gemaakt. Er werd ons uitgelegd hoe de inheemsen leven en hoe ze bijvoorbeeld casavabrood maken. Ook ben ik er eindelijk achter waarom cashewnoten zo onmogelijk duur zijn. Een cashewboom produceert namelijk cashewvruchten en onderaan elke vrucht groeit èèn noot. je moet dus ongeveer 30 vruchten plukken om een hand vol noten te krijgen. Ook hebben we gezien hoe ananas en mango groeien.

Na geluncht te hebben, stapten we tegen 14:00 weer in de boot, om weer met een druk schijnent zonnetje over het water te scheuren richting Albina. Daar aangekomen stapten we op de bus en reden (of stuiterden, het ligt er maar aan hoe je het bekijkt) terug naar Paramaribo.

's Avonds hebben we bij Broki aan de Surinamerivier een hamburger gegeten (wat wil je, na een heel weekend niets anders dan kip. Hele lekkere kip, dat wel...) en het compleet alcohol-loze weekend afgesloten met een Djogo bij 't Vat (nou ja, bijna alcohol-loos dus)

Al met al een prachtig weekend dus, met veel nieuwe indrukken, zon, regen, heel veel stilte en erg lekker eten.

Het leven van een Stagair is prima!

Groeten,

JJ



Zoals je ziet zijn er nieuwe foto's. Meer foto's zijn te vinden op: http://jsharkyj.hyves.net/photos
(en daar zijn ook enkele filmpjes te vinden)