Foutje, bedankt! en taxichauffeurs in je kielzog

Hallo allemaal,

Hoe is het met jullie? Voor de mensen die van warmte houden goed begrijp ik, want ik hoor dat Nederland volgende week overspoelt gaat worden door een hittegolf(je).
Ik wil graag even de mensen bedanken die tot nu toe gereageerd hebben op dit blog. Ik vindt het altijd erg leuk om jullie bericht-en/jes te lezen.

Vlak na mijn vorige post was er eindelijk een doorbraak op het vlak van de HACCP info-avond. Ik mocht eindelijk geld gaan halen en de conferentieruimte gaan reserveren.
Ik had al eens een reclame op televisie gezien voor een witgoed handelaar. Deze bood de mogelijkheid om apparatuur op afbetaling te kopen. Daarvoor moest je spullen voor meenemen als: legetimatie, laatste loonstrookje en bankpapieren. MAAR, als je geen bankrekening had was dat ook geen probleem. Ik heb me toen sterk afgevraagd hoe het kon dat iemand geen bankrekening had. Die vraag werd beantwoord toen ik het geld voor de reservering ging halen. De werknemers die dus geen bankrekening hebben (daar ben ik er ook èèn van, maar daarmee worden over het algemeen de (for lack of a better word) "arbeiders" bedoelt), krijgen elke maand een loonstrookje waarmee ze hun loon contant kunnen afhalen bij èèn van de vier kassa’s die de Fernandes Bakkerij rijk is. Lijkt me heel fijn, met je loon van een hele maand over straat moeten en het thuis in een sok, of whatever, te bewaren...NOT!

Die dinsdag ben ik in mijn pauze met Paul naar Telesur geweest (dat is de Surinaamse KPN, waar van we trouwens gisteren besloten hebben om het Telesuck te noemen), om voor hem een SIM-kaart te regelen (trouwens, voor de mensen die het leuk vinden, mij kun je vanuit Nederland SMS’en (of bellen, maar dat zou ik je niet aanraden) op nummer 005978543112). Daar kregen we weer te maken met een mooi staaltje echt Surinaams loketje wisselen. You know the drill: Eerst in de rij staan bij loket 1 om je aanvraag te doen. Daar je paspoort laten zien en je adres afgeven. Dan krijg je een bonnetje waarmee je in een andere rij kunt gaan staan om bij loket 2 te betalen. Daar krijg je weer een bonnetje, waarmee je je weer achter aan de rij van loket 1 kan voegen om daar te bewijzen dat je betaald hebt en dan je SIM-kaart te ontvangen.

Paul en ik hadden afgesproken dat woensdagavond standaard "terrasavond" zou worden en dus waren we woensdagavond (31 mei dus) bij ’t Vat te vinden. Op het terras daar loopt altijd wel iemand te flyeren. Zo ook die woensdag. Er zou vrijdagavond een poolparty zijn (dat is sprecies wat het lijkt, een feest, maar dan bij/in een zwembad). Het idee stond ons meteen aan.

Ik heb die vrijdag meerdere keren vanuit mijn kantoor naar de lucht gekeken en daar werd ik niet echt vrolijk van. Ik begon een beetje te twijfelen of we wel naar een poolparty doorspekt met dikke regenbuien toe wilden. Dus toen Paul die avond zei dat hij niet echt zin had in een poolparty, was het idee meteen van de baan.

Ik had die vrijdagavond mijn eerste salsa-les. Of dans-les eigenlijk, want de aandacht wordt verdeelt over Merengue (2-kwartsmaat) en Salsa (4-kwartsmaat). En ik moet zeggen dat ik Salsa een stuk boeiender vindt dan Merengue. Het grote nadeel van de dansschool (o nee, sorry, dansclub moet ik zeggen, want “we zijn geen school” ) is dat het een min of meer uit een betonnen vloer (het is trouwens op de eerste verdieping) en een dak bestaat, dus op warme dagen kan de les aardig inspannend zijn. Maar de docent (zelf als Surinamer zou ik geen “Ytje” willen heten, maar goed) zorgt er in ieder geval voor dat iedereen lol heeft.

Mevrouw Horst had vertelt dat er die vrijdag en zaterdag door de inheemse bevolking (ze noemen zichzelf geen Indianen) een markt georganiseerd zou worden in de palmentuin (dat is voor Paramaribo wat het Vondelpark voor Amsterdam of Central Park voor New York is). Ze had zich alleen een dagje vergist, dus toen we naar een volledig verlaten palmentuin keken nadat we uit de taxi waren gestapt, zijn we maar richting ’t Vat gelopen. Die avond bleek dat we een behoorlijke fout hadden gemaakt door niet naar de poolparty te gaan.

1 Het was de hele avond droog
2 Het was in het uitgaansgebied die avond
extreem rustig
3 We hebben in de dagen daarna van alle
stagaires die we spraken gehoord dat het
een geweldig feest was geweest :-(

Foutje, moet kunnen!

We zijn die avond uiteindelijk in Touche geëindigt (een discotheek die me twee weken eerder erg goed bevallen was) en ik moet zeggen, integratie is leuk, maar de enige twee bakra’s in de hele tent zijn is ook een beetje overdreven.
We besloten het niet te laat te maken en zaterdag te herkansen.

Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen (heerlijk, op zaterdag niet hoeven werken :-D)
’s Middags hebben we een wandeling door de stad gemaakt. We hebben wat gebouwen uit de koloniale tijd en de regeringsgebouwen bekeken en zijn bij fort Zeelandia gaan kijken en naar de palmentuin geweest. De markt van de inheemsen was in volle gang, maar viel een beetje tegen. In het hele park stonden een stuk of 20 kraampjes waar de mensen die ze bemanden een beetje doelloos omheen hingen. Wat wel leuk was, was dat we een vrouw tegenkwamen die een aapje bij zich had
(JJ: Moet je kijken die vrouw heeft een
aapje vast
Paul: Is dat echt een aap?
JJ: Ja, of een hele harige baby)
De vrouw vertelde dat het aapje bij de moeder was weggehaald en dat het op deze leeftijd een surrogaatmoeder nodig had omdat hij/zij anders niet zou overleven.

’s Avonds zijn we weer gaan stappen. Dat was een stuk betere avond dan vrijdag, maar er was een klein minpunt. We hadden een taxichauffeur gebelt wiens eigen nummer ik in mijn telefoon had staan. Ik vind het wel relaxed zo veel mogelijk met dezelfde mensen te rijden, dan weet je zeker dat je ze kunt vertrouwen en het is nog een stuk gezelliger ook. Nu vonden we het niet erg dat meneer John op het terras van la Caff er even bij kwam zitten om een praatje te maken, maar hij is de hele avond met ons meegeweest en heeft ons geen seconde uit het oog verloren en dat vonden we toch wel een beetje opdringerig worden. Maar ik kan in ieder geval Mistique toevoegen aan het lijstje van leuke discotheken.

Zondag belde Renske (oud mede-zeeverkenner/wilde vaart lid, die nu vanuit haar studie journalistiek stage loopt bij het Surinaamse jeugdjournaal) of ik zin had die middag wat te gaan drinken. Toen ik de deur achter me dicht trok begon het een beetje te spatten. Ik heb er maar geen aandacht aan geschonken en ben gewoon naar Broki gefietst (toevallig de tent waar mijn dansscho... euh...club boven zit). Ik ben relatief droog overgekomen, maar ik was nog geen vijf minuten binnen of er barste een enorme hoosbui los. Renske belde dat ze even zou wachten tot het wat minder werd, maar aangezien het er niet op leek dat dat snel zou gebeuren, kwam ze een uur later compleet doorweekt binnen. Als het mooi weer was geweest hadden we op de stijger boven de rivier op het terras kunnen zitten, maar we hebben toch maar voor het, niet al te slechte, alternatief van de hangmatten binnen gekozen.

Deze dinsdag was het dan zo ver. De HACCP info-avond. Het was een drukke dag want er moest nog van alles klaargemaakt worden en ik kon uiteindelijk pas om 17:00 uur weg van kantoor terwijl nog moest eten en om 18:00 op dansles moest zijn, waar ik in de pauze weg ben gegaan om om 19:30 bij de conferentiezaal te zijn. Wel leuk was, dat ik voor alle medewerkers die op de avond aanwezig waren een “Fernandas Bakkerij N.V. goes HACCP-“ polo had moeten regelen, inclusief voor mijzelf. Je mag die dingen namelijk houden, dus dat is een leuke souvenir.
Uiteindelijk waren de presentaties veel eerder afgelopen dan gepland, maar de leveranciers hadden toch wel redelijk wat vragen, dus de tijd werd wel nuttig besteed. Nadat we opgeruimd hadden, zijn we met de medewerkers die nog over waren gebleven (Rashmi, Akash, het hoofd bedrijfsbureau, de dame van de catering, de productiemanager en mijzelf) nog even wat gaan drinken in een cafè in de buurt.

Gisteren (donderdag dus) zijn we ’s ochtends met een aantal medewerkers van Fernandes twee scholen (een basis en een middelbare) gaan bezoeken om twee nieuwe producten door de kinderen uit te laten proberen. Wie had gedacht dat ik ooit voor een klas vol met Surinaamse kinderen zou staan. Ik vondt het erg leuk. Ze waren redelijk braaf, als je bijvoorbeeld “goede morgen” zegt krijg je van de hele klas een “goede morgen” in koor terug (en ze hebben me niet èèn keer voor Bakra uitgescholden, althans niet zodat ik het kon horen). Het is wel duidelijk dat de scholen hier een stuk armer zijn dan in Nederland. De gebouwen zijn over het algemeen slecht onderhouden en van dingen als computers op school hebben ze volgens mij nog nooit gehoord hier. Om een voorbeeld te geven, bij de trap van de middelbare school was het beton van verschillende treden half afgebrokkelt. Als je niet finaal tegen de vlakte wil gaan moet je dus erg uitkijken waar je loopt.
Het idee van de test werd niet overal even goed begrepen. In mijn klas op de middelbare school waren er kinderen die bij het eerste product of de verkeerde kolom in hadden gevuld ( “dit is het groene product, en aangezien de RECHTER kolom bestemd is voor het groene product, moet je de RECHTER kolom invullen” ) en zelfs een paar die voor èèn product allebij de kolommen hadden genomen (had ik al verteld dat ik duidelijk gezegd had dat ze de RECHTER kolom in moesten vullen. Maar, kolommetje omdraaien of een beetje typex doet wonderen.

Zo, dat was een behoorlijke lap tekst, dus ik hoop dat jullie even niets te doen hadden.
Dit weekend hebben we een trip geboekt. We gaan, onder andere, schildpadden kijken in Galibi (tegen de grens met Frans Guiana aan), ons eerste weekend buiten Paramaribo :-D .

Denk er aan als je volgende week vrij neemt en je gaat naar het strand, ga vroeg! CO2 happen in de file bij Zandvoort is ook niet alles ;-)

Groeten,

JJ

Ps.
In verband met een klacht dat ik te veel bandbreedte in neem als ik hier foto’s ga uploaden, zal het aantal foto’s dat ik ga posten niet groot zijn. Maar er staan sinds gisteren wel weer enkele nieuwe op het bekende adres -> http://jsharkyj.hyves.net/photos

Ps. 2
Ambush, gefeliciteerd met je 8e verjaardag morgen. Waf! (Vraag me niet waarom, maar blijkbaar heb ik dat in een vlaag van verstandsverbijstering in mijn telefoon gezet)