Nieuwsbrief 8
Door: JJ&P
Blijf op de hoogte en volg Jan-Jelle
23 Mei 2003 | Australië, Perth
Beste Mensen,
Alles goed?
Nog eventjes en dan kunnen we jullie allemaal weer persoonlijk spreken.
Maar het is nog niet zo ver. We gaan nog van elke minuut die we hebben genieten! Naar huis gaan is trouwens geen straf hoor (zeker niet na 8 en een halve maand!).
De laatste nieuwsbrief is verstuurd vlak voordat we uit Cairns vertrokken. We zijn toen met een huurauto naar het zuiden gereden, en na 400km het land in gedoken.
Onze eerste nacht hebben we doorgebracht op een camping in Charters Towers. Een niet al te boeiend plaatsje 150km landinwaards.
De volgende dag (Vrijdag 2 Mei) hebben we 750km gereden naar Mount Isa, een mijnstadje in the middle of nowhere. De stad wordt overschaduwt door een enorme
koolverwerkingsfabriek (inclusief rokende pijpen). Na Mt Isa zijn we de grens van Queensland overgestoken en zijn we Northern Teretory binnengereden. Daar ligt de echte outback van Australië. Wegen die je in de
verte aan de horizon ziet verdwijnen, rood zand met nauwlijks vegetatie en (zoals je in western films ziet) graspollen die de weg over geblazen worden. Als iemand op zo'n plek een ongeluk krijgt doet niemand moeite om de rommel op te ruimen, wat dus
betekend dat het regelmatig voorkomt dat er een autowrak langs de weg staat. Dat is voor ons natuurlijk een heel vreemd gezicht.
De volgende stop was Tennant Creek, ook een mijnstadje.
4 mei kwamen we aan in Alice Springs. Een verrassend modern stadje middenin de Outback. We zullen trouwens meteen even het misverstand dat Ayers Rock bij Alice
ligt uit de wereld helpen. De afstand is namelijk hemelsbreed ongeveer 400km!
We zijn twee nachten in Alice gebleven en hebben weer eens in een bed geslapen. Wat een welkome afwisseling op die "rug-slopende" isolatiematjes was (die op de een
of andere manier na een tijdje toch gaan wennen).
Een kleine 400km verder ligt Kings Canyon, wat (zoals de mensen die Engels spreken al geraden hebben) een enorm ravijn is. Die dag hebben we een kleine heen-en-weer
wandeling in het ravijn gemaakt.
De volgende dag hebben we de grote (4 uurs) wandeling rond het ravijn gemaakt. Het is onbeschrijvelijk hoe mooi dat is, maar de foto's die we jullie ooit eens zullen laten zien geven een goede indicatie.
Na de wandeling zijn we naar Uluru (Ayers Rock) gereden. Uluru is 's werelds grootse ROTS (dus als iemand zegt dat er iets is dat groter is, kun je er zeker van zijn dat dat een BERG is en geen ROTS). Paul en JJ zijn de enorme rots meteen gaan
beklimmen. Het eerste stuk was slopend, elke 50 meter werd er met pijn in de keel neergezeten. Maar de kick die je krijgt als je op het hoogste punt staat is
ongelofelijk. We hebben echt zand-van-de-top-van-de-Uluru meegenomen.
Toen Paul & JJ weer naar beneden kwamen had Pieter een kampeerplaats geregeld en stond op ze te wachten. We zijn toen naar een parkeerplaats gereden, om vanaf
daar de zonsondergang bij de Uluru te zien. Het mooie daarvan is dat de rots iedere vijf minuten een andere kleur heeft.
De volgende dag hebben we de zonsopgang bij de Olga's gezien. De Olga's zijn een verzameling van kleinere (ze zijn nog steeds ongelofelijk groot) rotsen. Daarna
hebben we twee verschillende wandelingen gedaan. Eèn in tussen twee Olgas door. En èèn over een paar Olgas heen naar de valei in het midden. Vooral de tweede was adembenemd mooi. Daarna hebben we ontbeten.
Luid met Acda & de Munnik meezingend zijn we toen weer naar de Uluru gereden. Paul en JJ hebben toen in twee en een half uur om de Uluru heengelopen (9km).
Het was de bedoeling om die middag naar Cooper Pedy heen te rijden, maar daar was het al te laat voor. We zijn dus in het plaatsje voor Cooper Pedy (Marla) op
de camping gaan staan.
Het is inmiddels al weer 9 Mei als we in Cooper Pedy
aankomen. Cooper Pedy is "de Opaal hoofdstad van de wereld." Het is er enorm rommelig, want als ze al het opaal uit een
bepaald stuk grond hebben gehaald laten ze gewoon alles zo liggen en gaan het volgende gat graven. Het plaatsje zelf is ook erg rommelig.
Het hostel waar we zaten, was compleet onder de grond gebouwd. 40% van de bewoners van CP leeft op deze manier, het kan namelijk in de zomer wel 50 graden
celcius worden. Die middag hebben we meteen een tour gedaan. Daarmee hebben we onder anderen een pottenbakkerij gezien, een
ondergrondse kerk, de woestijn, het Dingohek (het langste hek ter wereld) en een opaalmijn bezocht. We hebben ook zelf naar opaal gezocht. En we hebben nog
wat gevonden ook.
Het plan was om na Cooper Pedy door te rijden naar Port Augusta, maar toen we daar aankwamen bleek dat zo dood, dat we maar meteen doorgereden zijn naar Adelaide. Daar zijn we maar 1 nacht gebleven. We hadden namelijk tijd over in ons schema. Om te kunnen zeggen dat we het hele oostelijke rond"je" (7900km) gereden hebben (bij deze dus), hadden we besloten om naar Melbourne te rijden.
We hebben op een camping in Port Fairy overnacht, en kwamen op 12 Mei aan in
Melbourne. Daar zijn we weer naar ons oude Hostel (Hotel Spencer) gegaan, waar we meteen weer onze oude kamer in konden.
De volgende dag zijn we nog bij Chang (Toni was er niet) op bezoek geweest. Hij was erg verrast om ons weer te zien, maar vond het wel heel leuk.
Melbourne in de herfst (ja ja, zuidelijk halfrond, andere jaargetijden!) is toch wel heel anders. We kregen wel een gezellig najaars gevoel!
14 Mei zijn we in 1 dag terug gereden naar Adelaide. Paul en JJ hadden het plan om 3 dagen te gaan hiken in de bossen. Jammergenoeg zijn alle nationale parken,
waar je meerdere dagen kan wandelen alleen met eigen vervoer berijkbaar. We hadden de auto al ingeleverd, dus dat ging jammergenoeg niet door. Aan de andere
kant was dat misschien wel goed, want het was heel slecht weer.
Pieter heeft een wijntour gedaan en Paul en JJ zijn een stadswandeling gaan maken. Ze zijn die dag ook nog naar Adelaide's kunstgallerij geweest. Verder zijn we nog naar de dierentuin (heel erg artis-achtig) en Rodney Fox's haaienmuseum geweest.
Rodney Fox is een man die in de jaren 60, toen hij deelnam aan Adelaide's speervis kampioenschappen, aan gevallen is door een witte haai. Hij had 1700 hechtingen nodig. Na dit voorval is hij zich zo in
haaien gaan interreseren dat hij ze is gaan
onderzoeken en beschermen.
Vandaag zijn Paul en JJ naar Perth gevlogen. Pieter zit nog in Adelaide. Gisteren zijn we als afscheid met
zijn drieën uit eten geweest. Pieter gaat morgen een driedaagse tour naar Kangaroo
Island (een eiland voor de kust van Adelaide) doen en Paul en JJ gaan de komende vier dagen dingen in Perth
doen en daarna nog een week naar Bali.
Wist je dat...
-Het water bij het strand van Cairns bruiner is dan het water van de noordzee, maar dat dat al heel snel verandert in prachtig blauw als je wat verder uit de kust gaat.
-Toen Paul ging snorkelen, hij tijdens de bootreis van anderhalf uur steeds minder kleur in zijn gezicht had naarmate het water blauwer werd.
-Het plaatsje Marla 150 inwoners heeft.
-We Mount Conner (zoals heel veel onwetende mensen) voor Ayers Rock aanzagen.
-Ze in Cooper Pedy alles opblazen wat ze niet aanstaat. Onder andere: politie wagens uit Adelaide, het clubhuis van de golfclub, een tankstation, de supermarkt en jouw auto als ze willen dat je weggaat (Als je dat niet snapt je mijnapparatuur, en als je DAT niet snapt je huis!).
-We een hele interresante discussie hebben gehad. We vroegen ons namelijk af: "als je een heleboel mensen op de evenaar zet, en je ze met de draaiing van de aarde mee laat rennen, gaat de aarde dan ook sneller draaien?". We waren het er in ieder geval over eens dat je ze niet tegen de draaiing van de aarde in moest laten rennen, want als het expiriment succesvol is, stopt de aarde in dat geval met draaiien, en dat kan hele vervelende gevolgen hebben. Aan de andere kant, als het expiriment (in dat geval) succesvol is, kan je iedereen de andere kant op laten rennen, wat er voor zorgt dat de aarde weer begint met draaien.
Waar je toch allemaal niet aan denkt als je vind dat de zon (bij Ayers Rock) niet snel genoeg onder gaat ("we willen sterren zien!!!").
-Ze in Cooper Pedy nog nooit van gras gehoord hebben, maar ze wel een golf- en voetbal-club hebben.
-Paul het heel erg jammer vond dat hij niet op de trouwerij van Sabeth en Pieter kon zijn op 9 Mei 2003.
-Mensen niet moeten gaan verwachten dat we kunnen bellen als we in de Outback zitten, het bereik is daar namelijk nog al schaars!!!
-We op onze langste dag 860 kilometer gereden hebben (Cooper Pedy-Adelaide).
-Ze in Adelaide een discotheek hebben die in een kerk is gevestigt!
-Paul en JJ naar Sensation White kunnen omdat ze nu ruim voor 5 Juli thuis zijn.
-Paul en JJ ook in Australië auto gereden hebben.
-Er bij Pieter toen hij van Brisbane naar Cairns vloog omgeroepen werd: "please turn of your mobile phone, radio, CHAINSAW (kettingzaag), or any other electronic devices." (Dit is echt gebeurt, geen geintje!!!)
-We alle drie een keer in de auto geslapen hebben en dat Paul de enige was die comfortabel lag en dus ook daadwerkelijk geslapen heeft.
-Onze laatste auto (Ford Falcon) een topsnelheid van 175km/h had.
-We tot nu toe ongeveer 80 fototrolletjes volgeschoten hebben.
-Paul en JJ door Melbourne liepen en dat toen Paul het over bomaanslagen had er een enorme knal klonk, en dat Paul dus voor de rest van de reis (uit veiligheidsoverwegingen) zijn mond moet houden.
-Er we in Cooper Pedy een kangaroe aan de bar zijn tegengekomen. Hij was 8 maanden en lag gewikkeld in een doek op de schoot van een vrouw, maar toch...
-We in de Outback Cinema van Mt Isa X-men 2 gezien hebben. (We geloven niet dat ze er ooit van subwoofers gehoord hebben. Van behoud van trommelvliezen trouwens ook niet!)
-We een wilde emu en een wilde dingo gezien hebben.
-We verslaafd zijn aan het kaartspel "Shithead." (We zullen het jullie allemaal leren. Oh ja, even om onze integriteit te beschermen: wij hebben de naam niet bedacht!)
-Wist je het schrijven van de nieuwsbrief "maar" 2 uur gekost heeft en dat JJ en Paul het nu ongelofelijk warm hebben en dus toe zijn aan een glas met glinsterende transparante vloeistof!
Afhangend van wie je bent, tot over twee of drie weken.
Groeten,
(P),P & JJ
Alles goed?
Nog eventjes en dan kunnen we jullie allemaal weer persoonlijk spreken.
Maar het is nog niet zo ver. We gaan nog van elke minuut die we hebben genieten! Naar huis gaan is trouwens geen straf hoor (zeker niet na 8 en een halve maand!).
De laatste nieuwsbrief is verstuurd vlak voordat we uit Cairns vertrokken. We zijn toen met een huurauto naar het zuiden gereden, en na 400km het land in gedoken.
Onze eerste nacht hebben we doorgebracht op een camping in Charters Towers. Een niet al te boeiend plaatsje 150km landinwaards.
De volgende dag (Vrijdag 2 Mei) hebben we 750km gereden naar Mount Isa, een mijnstadje in the middle of nowhere. De stad wordt overschaduwt door een enorme
koolverwerkingsfabriek (inclusief rokende pijpen). Na Mt Isa zijn we de grens van Queensland overgestoken en zijn we Northern Teretory binnengereden. Daar ligt de echte outback van Australië. Wegen die je in de
verte aan de horizon ziet verdwijnen, rood zand met nauwlijks vegetatie en (zoals je in western films ziet) graspollen die de weg over geblazen worden. Als iemand op zo'n plek een ongeluk krijgt doet niemand moeite om de rommel op te ruimen, wat dus
betekend dat het regelmatig voorkomt dat er een autowrak langs de weg staat. Dat is voor ons natuurlijk een heel vreemd gezicht.
De volgende stop was Tennant Creek, ook een mijnstadje.
4 mei kwamen we aan in Alice Springs. Een verrassend modern stadje middenin de Outback. We zullen trouwens meteen even het misverstand dat Ayers Rock bij Alice
ligt uit de wereld helpen. De afstand is namelijk hemelsbreed ongeveer 400km!
We zijn twee nachten in Alice gebleven en hebben weer eens in een bed geslapen. Wat een welkome afwisseling op die "rug-slopende" isolatiematjes was (die op de een
of andere manier na een tijdje toch gaan wennen).
Een kleine 400km verder ligt Kings Canyon, wat (zoals de mensen die Engels spreken al geraden hebben) een enorm ravijn is. Die dag hebben we een kleine heen-en-weer
wandeling in het ravijn gemaakt.
De volgende dag hebben we de grote (4 uurs) wandeling rond het ravijn gemaakt. Het is onbeschrijvelijk hoe mooi dat is, maar de foto's die we jullie ooit eens zullen laten zien geven een goede indicatie.
Na de wandeling zijn we naar Uluru (Ayers Rock) gereden. Uluru is 's werelds grootse ROTS (dus als iemand zegt dat er iets is dat groter is, kun je er zeker van zijn dat dat een BERG is en geen ROTS). Paul en JJ zijn de enorme rots meteen gaan
beklimmen. Het eerste stuk was slopend, elke 50 meter werd er met pijn in de keel neergezeten. Maar de kick die je krijgt als je op het hoogste punt staat is
ongelofelijk. We hebben echt zand-van-de-top-van-de-Uluru meegenomen.
Toen Paul & JJ weer naar beneden kwamen had Pieter een kampeerplaats geregeld en stond op ze te wachten. We zijn toen naar een parkeerplaats gereden, om vanaf
daar de zonsondergang bij de Uluru te zien. Het mooie daarvan is dat de rots iedere vijf minuten een andere kleur heeft.
De volgende dag hebben we de zonsopgang bij de Olga's gezien. De Olga's zijn een verzameling van kleinere (ze zijn nog steeds ongelofelijk groot) rotsen. Daarna
hebben we twee verschillende wandelingen gedaan. Eèn in tussen twee Olgas door. En èèn over een paar Olgas heen naar de valei in het midden. Vooral de tweede was adembenemd mooi. Daarna hebben we ontbeten.
Luid met Acda & de Munnik meezingend zijn we toen weer naar de Uluru gereden. Paul en JJ hebben toen in twee en een half uur om de Uluru heengelopen (9km).
Het was de bedoeling om die middag naar Cooper Pedy heen te rijden, maar daar was het al te laat voor. We zijn dus in het plaatsje voor Cooper Pedy (Marla) op
de camping gaan staan.
Het is inmiddels al weer 9 Mei als we in Cooper Pedy
aankomen. Cooper Pedy is "de Opaal hoofdstad van de wereld." Het is er enorm rommelig, want als ze al het opaal uit een
bepaald stuk grond hebben gehaald laten ze gewoon alles zo liggen en gaan het volgende gat graven. Het plaatsje zelf is ook erg rommelig.
Het hostel waar we zaten, was compleet onder de grond gebouwd. 40% van de bewoners van CP leeft op deze manier, het kan namelijk in de zomer wel 50 graden
celcius worden. Die middag hebben we meteen een tour gedaan. Daarmee hebben we onder anderen een pottenbakkerij gezien, een
ondergrondse kerk, de woestijn, het Dingohek (het langste hek ter wereld) en een opaalmijn bezocht. We hebben ook zelf naar opaal gezocht. En we hebben nog
wat gevonden ook.
Het plan was om na Cooper Pedy door te rijden naar Port Augusta, maar toen we daar aankwamen bleek dat zo dood, dat we maar meteen doorgereden zijn naar Adelaide. Daar zijn we maar 1 nacht gebleven. We hadden namelijk tijd over in ons schema. Om te kunnen zeggen dat we het hele oostelijke rond"je" (7900km) gereden hebben (bij deze dus), hadden we besloten om naar Melbourne te rijden.
We hebben op een camping in Port Fairy overnacht, en kwamen op 12 Mei aan in
Melbourne. Daar zijn we weer naar ons oude Hostel (Hotel Spencer) gegaan, waar we meteen weer onze oude kamer in konden.
De volgende dag zijn we nog bij Chang (Toni was er niet) op bezoek geweest. Hij was erg verrast om ons weer te zien, maar vond het wel heel leuk.
Melbourne in de herfst (ja ja, zuidelijk halfrond, andere jaargetijden!) is toch wel heel anders. We kregen wel een gezellig najaars gevoel!
14 Mei zijn we in 1 dag terug gereden naar Adelaide. Paul en JJ hadden het plan om 3 dagen te gaan hiken in de bossen. Jammergenoeg zijn alle nationale parken,
waar je meerdere dagen kan wandelen alleen met eigen vervoer berijkbaar. We hadden de auto al ingeleverd, dus dat ging jammergenoeg niet door. Aan de andere
kant was dat misschien wel goed, want het was heel slecht weer.
Pieter heeft een wijntour gedaan en Paul en JJ zijn een stadswandeling gaan maken. Ze zijn die dag ook nog naar Adelaide's kunstgallerij geweest. Verder zijn we nog naar de dierentuin (heel erg artis-achtig) en Rodney Fox's haaienmuseum geweest.
Rodney Fox is een man die in de jaren 60, toen hij deelnam aan Adelaide's speervis kampioenschappen, aan gevallen is door een witte haai. Hij had 1700 hechtingen nodig. Na dit voorval is hij zich zo in
haaien gaan interreseren dat hij ze is gaan
onderzoeken en beschermen.
Vandaag zijn Paul en JJ naar Perth gevlogen. Pieter zit nog in Adelaide. Gisteren zijn we als afscheid met
zijn drieën uit eten geweest. Pieter gaat morgen een driedaagse tour naar Kangaroo
Island (een eiland voor de kust van Adelaide) doen en Paul en JJ gaan de komende vier dagen dingen in Perth
doen en daarna nog een week naar Bali.
Wist je dat...
-Het water bij het strand van Cairns bruiner is dan het water van de noordzee, maar dat dat al heel snel verandert in prachtig blauw als je wat verder uit de kust gaat.
-Toen Paul ging snorkelen, hij tijdens de bootreis van anderhalf uur steeds minder kleur in zijn gezicht had naarmate het water blauwer werd.
-Het plaatsje Marla 150 inwoners heeft.
-We Mount Conner (zoals heel veel onwetende mensen) voor Ayers Rock aanzagen.
-Ze in Cooper Pedy alles opblazen wat ze niet aanstaat. Onder andere: politie wagens uit Adelaide, het clubhuis van de golfclub, een tankstation, de supermarkt en jouw auto als ze willen dat je weggaat (Als je dat niet snapt je mijnapparatuur, en als je DAT niet snapt je huis!).
-We een hele interresante discussie hebben gehad. We vroegen ons namelijk af: "als je een heleboel mensen op de evenaar zet, en je ze met de draaiing van de aarde mee laat rennen, gaat de aarde dan ook sneller draaien?". We waren het er in ieder geval over eens dat je ze niet tegen de draaiing van de aarde in moest laten rennen, want als het expiriment succesvol is, stopt de aarde in dat geval met draaiien, en dat kan hele vervelende gevolgen hebben. Aan de andere kant, als het expiriment (in dat geval) succesvol is, kan je iedereen de andere kant op laten rennen, wat er voor zorgt dat de aarde weer begint met draaien.
Waar je toch allemaal niet aan denkt als je vind dat de zon (bij Ayers Rock) niet snel genoeg onder gaat ("we willen sterren zien!!!").
-Ze in Cooper Pedy nog nooit van gras gehoord hebben, maar ze wel een golf- en voetbal-club hebben.
-Paul het heel erg jammer vond dat hij niet op de trouwerij van Sabeth en Pieter kon zijn op 9 Mei 2003.
-Mensen niet moeten gaan verwachten dat we kunnen bellen als we in de Outback zitten, het bereik is daar namelijk nog al schaars!!!
-We op onze langste dag 860 kilometer gereden hebben (Cooper Pedy-Adelaide).
-Ze in Adelaide een discotheek hebben die in een kerk is gevestigt!
-Paul en JJ naar Sensation White kunnen omdat ze nu ruim voor 5 Juli thuis zijn.
-Paul en JJ ook in Australië auto gereden hebben.
-Er bij Pieter toen hij van Brisbane naar Cairns vloog omgeroepen werd: "please turn of your mobile phone, radio, CHAINSAW (kettingzaag), or any other electronic devices." (Dit is echt gebeurt, geen geintje!!!)
-We alle drie een keer in de auto geslapen hebben en dat Paul de enige was die comfortabel lag en dus ook daadwerkelijk geslapen heeft.
-Onze laatste auto (Ford Falcon) een topsnelheid van 175km/h had.
-We tot nu toe ongeveer 80 fototrolletjes volgeschoten hebben.
-Paul en JJ door Melbourne liepen en dat toen Paul het over bomaanslagen had er een enorme knal klonk, en dat Paul dus voor de rest van de reis (uit veiligheidsoverwegingen) zijn mond moet houden.
-Er we in Cooper Pedy een kangaroe aan de bar zijn tegengekomen. Hij was 8 maanden en lag gewikkeld in een doek op de schoot van een vrouw, maar toch...
-We in de Outback Cinema van Mt Isa X-men 2 gezien hebben. (We geloven niet dat ze er ooit van subwoofers gehoord hebben. Van behoud van trommelvliezen trouwens ook niet!)
-We een wilde emu en een wilde dingo gezien hebben.
-We verslaafd zijn aan het kaartspel "Shithead." (We zullen het jullie allemaal leren. Oh ja, even om onze integriteit te beschermen: wij hebben de naam niet bedacht!)
-Wist je het schrijven van de nieuwsbrief "maar" 2 uur gekost heeft en dat JJ en Paul het nu ongelofelijk warm hebben en dus toe zijn aan een glas met glinsterende transparante vloeistof!
Afhangend van wie je bent, tot over twee of drie weken.
Groeten,
(P),P & JJ
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
