Nieuwsbrief 5

Beste Nederlanders,

Hoe gaat het ermee?
Met ons gaat het goed (we weten het, cliché, maar wat
moeten we anders, we kunnen toch moeilijk zeggen dat
we ons zwaar klote voelen, dat we geen geld hebben en
dat we absoluut geen zin hebben om naar Nieuw-Zeeland
te gaan! Dat is ook niet leuk om te lezen).
JJ typt en is een broodje tomaat aan het eten, Paul
kijkt (met zijn hand onder zijn kin) heel vreemd als
JJ dit intypt en Pieter is in de stad zijn ditjes &
datjes aan het doen. Het is onze laatste dag in
Melbourne. We zitten weer bij Chang & Toni, die ons
aangeboden hebben om daar de laatste twee dagen te
zitten, om onze spullen op orde te brengen. En dat is
ook wel nodig, want op de manier waarmee we gisteren
onze spullen ingepakt hebben komen we het vliegtuig
niet in.
We kunnen niet zeggen dat we veel van Melbourne gezien
hebben (nou ja, van het gedeelte wat geld kost dan).
Toen we in Melbourne aankamen was het grootste
gedeelte van ons (we noemen geen namen) platzak. We
zijn dan ook meteen op zoek gegaan naar werk. Na twee
weken vruchteloos zoeken, hadden we de hoop bijna
opgegeven. Toen zag JJ een advertentie in de gang van
het hostel hangen: Work, Paid daily, Call ……
Na een paar telefoongesprekken heen en weer werd er
voor het hostel afgesproken met de baas, Micheal. In
het café onder het hostel legde hij uit wat het werk
inhield. Deur aan deur verkopen, doorviewers (dat zijn
die kijkgaatjes die sommige mensen in hun deur
hebben). Micheal zelf zou er de volgende dag niet
zijn, maar JJ & Pieter (Paul niet omdat zijn Engles
niet goed genoeg was en Micheal daarom zelf met Paul
wilde werken) konden met een medewerker mee. De
volgende morgen besloot Pieter (om een niet te noemen
reden) maar niet mee te gaan. JJ is dus alleen met
George gaan verkopen. Aan het einde van de dag waren
er 3 doorviewers verkocht. Op Zaterdag is Paul (die
stond te springen om iets te doen) ook meegegaan.
Pieter is weer achtergebleven (vul zelf maar in
waarom) en hij zou wachten tot we een tuin (Micheal is
ook tuinman) voor hem gevonden hadden.
Voordat er verkocht ging worden moest Paul de
presentatie uit zijn hoofd leren. Dat ging (tot
Micheals blijde verbazing) best goed. De dagen gingen
voorbij en het verkopen ging steeds beter, maar wat
mischien nog belangrijker was, Paul’s Engels is met
raketlanceringen vooruit gegaan. Pieter heeft in die
tijd 3 tuinen gedaan. Paul en JJ hebben een erg leuke
tijd gehad met “Vanilla Coke pauses” op pitoresce
locaties als: het park, de stoep, de vluchtheuvel,
e.a. Op een bepaalde dag moest er in “Sunshine” (een
nieuwe wijk, zonder bomen, in het midden van een
“wasteland”) verkocht worden. Het toeval wilde dat het
die dag de warmste dag in Melbourne was sinds 1939, 44
graden celcius. Er zijn daarna nog wel warme dagen
geweest, maar niet zo heet. Het is ook interresant om
te zien hoeveel verschillende soorten mensen er zijn.
Bange mensen, Kwade mensen, Blije Mensen, Chagerijnige
mensen (vraag maar aan Paul), Griekse mensen, Domme
mensen, Lelijke mensen, Hyperactieve mensen, Oude
mensen, Nederlandse mensen, Ongeloofelijk geile
meisjes van een leeftijscatagorie tussen 16 en 25,
Slaperige mensen, Kleine mensen, Mensen met een (al
dan of niet, vuur)wapen, Gestoorde mensen, Mensen die
geen Engels kunnen, Mensen die daar hun kinderen voor
hebben, Criminele mensen, en… ach, maak zelf het
rijtje maar af.
In het totaal hebben Paul & JJ dit werk 2,5 week
gedaan. Deze Woensdag was de laatste dag.
Ondertussen heeft Pieter geprobeert de auto te
verkopen. Het laatste bod was $1250,- Maar op
aandringen van Michael zijn Paul & JJ daar niet mee
accoord gegaan en hebben ze Pieter een advertentie in
de “Trading Post” laten zetten. Dat was een goede zet
want toen we wakker werden op de dag dat de
advertentie er in stond, hadden we al meteen een
voicemail van een geïntereseerde. Paul & JJ zijn gaan
werken terwijl Pieter de auto ging proberen te
verkopen. Toen P&JJ ‘s middags belden, was de auto
verkocht, voor $2500,- (de aankoopprijs). Daar waren
we dus ook goed vannaf gekomen.
Op dit moment zijn we ons klaar aan het maken om naar
Aukland te vliegen, dat is dus tasje inpakken en
hosteltje boeken.

Wist je dat…

-Possums (Autralische dieren, die in het park in
Melbourne voorkomen) zo van Paul houden, dat ze op
zijn hoofd pissen om hem toe te voegen aan hun
territorium.

-Micheal bi-sexueel is, en we daarom maar besloten
hebben geen uitgaansadviesen van hem aan te nemen.

-Paul met Marjolijn (meisje uit ons hostel) een huis
wilde kopen, maar omdat Paul te weinig verdiende het
bij een wc-deur moest blijven.

-JJ & Paul voor Marjolein een paasei hebben gekocht
(in tegenstelling tot kerstkransjes kennen ze die wel

in Australië)

-Paul blij wordt als hij uit een roze beker drinkt
en/of hee-hoo zingt.

-We van Australia Day helemaal niets gemerkt hebben.

-Op het St. Kilda Festival flitsende lampjes (ringen
en magneetjes) verkocht hebben, maar omdat
onze “baas” geen vergunning had we er na een uur mee
moesten stoppen (tenminste als we geen $1000,- p.p.
wilden betalen!).

-Pieters slippers nu in een bad met zeepsop liggen te
weken.

-Paul Ajax & Leidinggeven aan de bervers nu toch echt
wel begint te missen.

-Paul & JJ in een van de wijken een huis gezien hebben

dat compleet betegelt was met schelpen.

-Wij in de tram een man zijn tegengekomen die al 8
jaar in Australië woonde, maar die uit Bussum kwam.

-Er in Melbourne heel veel Nederlanders wonen. (We
hebben er met een aantal geborreld!)

-Ons Nieuw-Zeelandse telefoonnummer 0064 (0) 210381218

is

-Jan-Jelle op 2 Maart jarig is.

-Je een combo kunt maken van de twee vorige
wist-je-datjes!

-Jan-Jelle en Paul heel stom zijn, omdat het nog wel
eens voorkomt dat je hun zeep en shampoo in de douche

laten staan. (Die is de volgende morgen dus weg!)

-Paul & JJ bij het clubben flink de drankenkaart hebben staan afwerken

We hopen dat alles goed met jullie gaat.

Groeten,

P,P & JJ