Fernandes

Hallo allemaal,

Hoe is het op het Europese continent? Ik heb gehoord dat jullie pre-zomertje nu toch echt voorbij is. Hier is het weer redelijk constant: warm met iedere dag een paar buien.

Zoals ik al verteld had was ik op mijn stage bezig met het organiseren van een informatieavond voor de leveranciers van de bakkerij. Ik had verschillende mogelijkheden voor een conferentieruimte. Uiteindelijk bleven er twee over. Vorige week maandag zou ik te horen krijgen welke van de twee het zou worden. De directeur van de bakkerij liet mij inderdaad maandagochtend weten dat de ik de ruimte van de KKF (de surinaamse kamer van koophandel) kon gaan reserveren. Om de reservering geldig te maken moest 20% van de som van te voren betaald worden. Maar ja, ze staan bij financiën natuurlijk redelijk argwanend tegenover die bakra die pas drie weken in dit bedrijf rondloopt, dus er moet flink wat moeite gedaan worden om geld los te peuteren. Wat het extra moeilijk maakte was dat Rashmi (de quality manager en mijn begeleider vanuit Fernandes) de hele week op training was. Anders had ik haar natuurlijk even naar financiën kunnen laten bellen en was het hele probleem opgelost. Toen dat geen optie bleek heb ik dinsdag de directeur maar gebelt, met de vraag of hij zo vriendelijk wilde zijn een handtekening op de offerte te zetten, zodat ik de reservering rond kon krijgen en de uitnodigingen kon gaan versturen. Het effect van mijn telefoontje was echter averechts (ik had namelijk gehoopt dat het het hele proces zou versnellen). Meneer Tjon (de directeur dus) vond het toch echt nodig om er nog een tweede beslissingsronde aan te wijden. EEN BESLISSINGSRONDE VAN VIJF ******** WERKDAGEN. Met als effect dat er nu nog steeds niets gereserveerd is en dat Rashmi (spreek je trouwens uit als Rishmi) op mijn aandringen de informatieavond heeft verplaatst naar volgende week dinsdag (6 Juni) in plaats van aanstaande donderdag. Het leek me immers niet echt nuttig om de leveranciers een dag van te voren uit te gaan nodigen voor een info avond. "Zeg, heb je morgenavond toevallig niks te doen? Mooi dat komt goed uit! Fijn dat je je schema vrij houdt voor mensen die je 24 uur van te voren melden dat je aanwezig moet zijn op een info avond! Stellen we zeer op prijs!"

Sharon vertelde me later dat directeuren in Suriname over het algemeen behoorlijke controlfreaks zijn en dat dit de beslissingsnelheid niet echt bevordert. Conclusie: Ze geloven nog niet overal in het wonder dat delegeren heet.

Wel heel relaxed is de hoeveelheid vrije tijd die ik hier heb. Ik ben om vier uur klaar met werken en heb een reistijd van in het totaal ongeveer 25 minuten per dag. En ik kan zeggen, dat scheelt enorm.

Dinsdag avond ben ik bij een dansschool/cafe/uberrelaxed terras aan de rivier langsgeweest. Ik wilde eens even informeren over salsa les. Ik vertel dit, het gevaar beseffende dat ik spontaan homofiel verklaard wordt, maar het leek me wel een plan twee keer per week 's avonds een vaste activiteit te hebben en het schijnt enorm populair te zijn onder de stagaires. En inderdaad in de les waar ik naar binnen liep bestond de groep voor 70% uit bakra's.

Omdat ik geen zin had om te koken en ik die dag naar mijn idee toch al voldoende vitamines naar binnen had gewerkt (mevrouw Horst (de huisbazin) kwam 's middags spontaan aanlopen met een bord p'chill, dat zijn verschillende groente met pinda/pepersaus), besloot ik om de Surinaamse McDonalds een even te gaan checken (had ik trouwens al verteld dat ik iedere dag zelf kook?). En zoals ik verwacht had, heeft zelfs de Mc een Surinaamse makeover gehad. Er staan vier medewerkers achter de kassa. De eerste neemt de bestelling op, de tweede vraagt minstens tien keer of je het eten nu hier op gaat eten of dat je het gaat meenemen en pakt je bestelling daarna zo voorzichtig in dat je zou denken dat het zo fragiel moet zijn als verbrandt papier, en de derde en vierde staan waarschijnlijk mentale coaching te geven. In de tijd waarin in Nederland 1 medewerker 4 klanten helpt, helpen 4 medewerkers hier 1 klant. Nu moeten jullie niet denken dat ik dat erg vindt ofzo, ik heb geen haast, sterker nog ik heb er best lol in.

Woensdag ben ik met Sera (Meisje uit Utrecht, Surinaamse afkomst, op vakantie, eerste keer in Suriname) wat gaan drinken bij 't Vat. Super relaxed terras daar. We zijn ook nog even het Casino in geweest (just 4 the fun). Mark, ik snap nog steeds niet wat je daar zo boeiend aan vindt, maar misschien kun je met het op Cura ff uitleggen.

Donderdag was er bij de Nederlandse ambassade een voorstelling van de Nederlandse toneelgroep Orkater. De nicht van mevrouw Horst (Bodil de la Parra) had het stuk geschreven en speelde 1 van de 3 rollen. De groep was naar Suriname gekomen om het stuk drie keer op te voeren, waarvan dus 1 keer bij de ambasade, voor gratish geld (en daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen). Het was een leuk stuk over drie vrouwen van in de 70. De eerste was een jaren 50 spruitjeslucht type, de tweede een ja-en-amen type wiens man haar net verlaten had, en de derde dronk, rookte, reed motor en versleet mannen van 30 jaar jonger. Bodil vertelde me later dat het een moeilijke avond was geweest, vanwege de akoestiek (de voorstelling vondt plaats in de parkeergarage), maar ik kon aan de zaal (of, nou ja, zaal...) merken dat er erg genoten werd.

Zaterdag kwam Paul Arts aan op de Zanderij (het vliegveld). Nadat het appartement had schoongemaakt (er handig tegels op de vloer!) kwam Sharon me om 15:30 ophalen. Het zou die dag droog moeten zijn gebleven, maar toen we eenmaal onderweg waren begon het behoorlijk te hozen. We kwamen om 16:30 op de zanderij aan, maar het duurde nog wel een uur voordat Paul naar buiten kwam. Hij had een goede vlucht gehad, hoewel hij negen uur toch wel erg lang vondt. Onderweg naar huis kwamen we al snel in de lange file terecht. De oorzaak daarvan bleken twee auto's te zijn die in de sloot waren geëindigt. De bestuurders hadden het blijkbaar niet overleeft, want aande kant lagen er twee lijken onder een laken.

Thuis aangekomen was mevrouw Horst vastbesloten om Paul op de zelfde manier te verwelkomen als ze dat bij mij gedaan had. Dit werd echter lichtelijk overschaduwt door het feit de vriezer ontdooit was. "Na drie weken al kapot! Het vorige apparaat dat ik daar gekocht had kon ook al na anderhalf jaar vervangen worden."
Achteraf bleek het allemaal wel mee te vallen, en mevrouw Horst verontschuldigde zich tegenover Paul dat ze er zo chaggerijnig van was geworden.

Ondanks Paul's jetlag vondt hij het wel een plan om als intro even bij 't Vat te gaan zitten.

Zondag hebben we even een wandeling door de stad gemaakt (en gepint, ook heel belangrijk). Het was prachtig weer. En zelfs met een wandeling van een uurtje wordt je hier al weer een flink stuk bruiner (maar dat mag ook wel, want zoveel zon zie ik niet op kantoor).
's Avonds zijn we met Akash en twee van zijn vrienden naar DJ Jean geweest in de NIS sporthal. Voor Nederlandse begrippen een klein feestje (4000 man, maar dat is dan ook wel bijna 1% van de gehele bevolking), maar het was voor Suriname de eerste keer dat er een wereldwijd bekende DJ optrad. Goed feestje!!! Slechte drankvoorziening. Beetje hetzelfde probleem als de Mc. Je was minstens drie kwartier bezig om drank te halen, het bier was na het eerste uur op en het ijs (wat je toch echt nodig hebt als je op iets anders dan bier over stapt) was na het eerste anderhalf uur al op. Ik ben dus maar met een andere bakra samen gaan spannen om maar zoveel mogelijk glazen in 1 bestelling te krijgen. Even ter indicatie van de effectiviteit van het personeel:
"ik wil graag 8 red label, 1 bacardi, 1 baileys en een cola"
"ja maar, dat kan ik niet onthouden"
"als we nu eens beginnen met 8 red label"
"ok, hoeveel zei je...?"

Maar het was een goed feest en daar gaat het om!

Ik dacht dat ik niet zoveel (boeiends) te vertellen had, maar deze post is al weer veel te lang.

Ik wens jullie allemaal een goede week toe en duim voor jullie dat de echte zomer in gaat zetten ;-)

Groeten,

JJ

Ps. Sorrie dat ik het vergeten ben, maar bij deze: Carolien van harte gefeliciteert met je 50ste verjaardag!