Dat was het dan

Hallo allemaal,

Hier nog een laatste bericht over mijn stage-reis. Ik ben inmiddels al weer bijna een week in Nederland. Ik heb gisteren zelfs mijn spullen al weer naar Den Bosch verhuist. Ik blijf alleen komende week nog even in Naarden om te werken.

Het vorige bericht hadden Mark en ik op Donderdag gepost. Vanaf die dag zijn we het stap schema van de stagaires op Curacao gaan volgen. Dat houdt in dat iedere avond van de week een andere bar/kroeg the place to be is. Op donderdag was dat dus de Nachtwacht. Het deed me een beetje denken aan la Caff alleen dan zonder stoelen en tafels voor de deur en met Happy Hour.

Vrijdag zijn we met de pont naar de overkant van de haven gegaan en hebben we in de wijk Otrabanda rondgelopen. In tegenstelling tot Punda (de wijk aan "onze" kant van de haven) staan daar geen hotels. Dat is ook meteen te merken. Er lopen veel minder touristen rond en veel meer locals. Het leuke is dat overal dezelfde bouwstijl wordt aangehouden. Allemaal huizen met felgekleurde geplijsterde muren.

Nadat we 's Avonds naar de film zijn geweest, zijn we weer teruggegaan naar Otrabanda. Op het zuidelijkste puntje naast de monding van de haven staat een oud fort dat van binnen compleet gemoderniseert is. Mark een ik waren het er over eens dat het er niet uit ziet. Oude muren en op de binnenplaats hypermoderne architectuur inclusief glazen wanden. Een beetje wat Jan des Bouvrie met de wallen in Naarden gegdaan heeft.
Maar we zijn wel uit eten geweest met een prachtig uitzicht op de haven.
Die avond was Tu Tu Tango de tent van de avond. Of, nou ja tent, het is een binnenplaats achter de bioscoop. Een bar in de open lucht dus. Erg sfeervol.

Voor de zaterdag had Mark geregeld dat we gingen quad-rijden. We moesten om 13:15 bij the Bike Shop waar we bij een vriendelijke Hells Angel even een ontheffing getekent hebben, zodat we bij eventueel letsel geen rechtzaak konden aanspannen. We kregen een Colombiaanse instructeur mee. Mark en ik hadden met zijn tweeën een quad, dus we moesten om de beurt rijden. De heer Musters begon. Na een ritje van een kwartier over de weg kwamen we bij een woestijnachtig gebied (veel zand en kaktussen dus) waar we off road gingen rijden.

Ondanks dat we veel zand in onze ogen kregen was het rijden erg vet. Lange stukken om flink wat snelheid te kunnen maken en stukken met veel hobbels om lekker overheen te crossen. We zijn ook langs de rotskust gaan rijden, waar je af en toe natgespat werd door de golven die tegen de rotsen beukten.

Op een gegeven moment reed onze instructeur een lange berghelling op. Mark zat achter het stuur. Hij gaf alleen niet genoeg gas, waardoor we op driekwart van de helling bijna stil kwamen te staan. Om het laatste stukje toch nog te halen heeft hij toen flink het gas ingedrukt.
Ineen zag ik lucht in plaats van de helling. De voorwielen van de quad vlogen de lucht in. Met een dreun kwam ik op de grond terecht. Ik maakte me op voor de klap. Mark viel bovenop me en daarna kwam de quad zelf. Waarscheinlijk is het ons gelukt om hem door te duwen naar beneden, want het ding stuiterde met een enorm geraas de berg af.

Toen ik weer op stond voelde ik niks. Ik zag dat mijn rechterhand wat geschaaft was en er wat rode vlekken om mijn rechter broekspijp zaten. Ik keek om me heen en we riepen naar onze instructeur, die met open ogen naar ons zat te kijken dat we niets mankeerden. Opeens werd ik enorm duizelig. Maar, toen ik even met mijn hoofd tussen mijn knieën ben gaan zitten was dat al snel weer over.

We hebben de quad weer rechtgezet en zijn naar het huis van onze instructeur gereden. Daar hebben we de wonden even uitgespoeld en ontsmet. De schade:

Mark een wond op de rug en twee grote schrammen op zijn enkel.
Jan-Jelle een geschaafde rug (tja, dat krijg je als je geen shirt aan hebt), een wond op de knie en een geschaafde hand.
Het viel dus wel mee.
Toen we klaar waren heb ik de rest van de tocht (we moesten nog rond de hele oostelijke punt van het eiland) uitgereden (niet omdat ik Mark niet vertrouwde hoor
:-P, het was gewoon mijn beurt).

Zondag ben ik nog even bij mijn duikschool langs geweest om mijn advanced open water certificaat op te halen. Ik ben nu gecertificeerd om tot 30 meter te duiken. Best vet! Voor de rest hebben we lekker liggen zonnen. Tenminste, tot het happy hour bij beach club wet and wild begon natuurlijk.

Inmiddels waren we praktisch vaste klanten bij het Surf en Turf, het restaurantje bij de duikschool. Logisch, goed eten en niet duur! En als je dan als "vaste" klant ook nog gratis broodjes en koffie krijgt, wordt het natuurlijk helemaal aantrekkelijk. Samen met Peter en zijn zoons Luit en Olivier (die we bij de beachclub tegengekomen waren) zijn we daar dus weer gaan eten, het was immers grill-avond.

Op zondag-avond is er op mambo beach altijd live muziek. Een perfecte manier om de vakantie af te sluiten dus. Zoals we de dag daarvoor al gemerkt hadden, is het strand toch eigenlijk wel de perfecte plek om te feesten :-D

Maandag is Mark om 13:00 naar het vliegveld vertrokken en ik een uur later. Na 4 keer gecontroleerd en 1 keer ondervraagt te zijn ("Zo, je bent in Suriname geweest. Wat heb je daar gedaan? Stage? Wat voor? Voedselveiligheidsplan, wat houdt dat in? Voor welke school? Waarom heb je dan geen laptop bij je?" enz.) En ik zie er nog wel zo betrouwbaar uit :-P

Mark bleek nog niet te zijn geboard, dus daar konden we samen nog even op wachten (erg welkom, als je zelf nog minstens 2,5 uur moet wachten)

Na een vlucht van 9 uur (primeur, ik heb voor het eerst van mijn leven geslapen in een vliegtuig! 1,5 uur maar. Maar toch.) lande ik om 9:30 op Schiphol. Na een slaapverwekkende 1,5 uur bij de bagageband, kon ik verrassend snel doorlopen naar buiten. Daar stonden mijn moeder, oma, broertje, zus en Pieter me op te wachten.

Ik ben weer thuis!